Në të kaluarën, tryeza festive nuk mund të imagjinohej pa to, ndërsa sot pakkush i ka provuar.
Në fletoret e gatimit dhe fletoret e gjysheve tona, mund të gjeni një recetë për gurabija, një biskotë që i kushtohej shumë vëmendje, sepse dikur zbukurohej me duar. Receta e parë u regjistrua në Persi në shekullin e VII.
Disa shekuj më vonë, gurabijet u bënë pjesë e kulturës osmane, e cila u përhap deri në viset tona. Është fakti interesant se mbiemri ekzotik – ġorayb ose ğarîb – flet më së miri për to. Ajo ndryshonte nga delikatesat e tjera të brumit krokan me vetëm një përbërës, i cili i ka dhënë gjithmonë një shije dhe erë të veçantë – bajamet e bluara. Në Persi, furrtarët përdorën edhe ujin e trëndafilit për të përmirësuar aromën dhe aromën e biskotave. Vendet arabe dhe kultura myslimane sollën diçka afër zakoneve të tyre në recetën e gurabijes. Në Iran, për shembull, bëjnë miell bajamesh, vanilje dhe fëstëk. Në Marok, në vend të miellit përdoret bollguri për t’i bërë ato sa më krokante.
Përbërësit:
– 3 vezë,
– ½ filxhan sheqer,
– 1 qese sheqer vaniljeje,
– 1 filxhan vaj,
– 1 gotë kos,
– 700-800 gr miell,
– 1 qese pluhur për ëmbëlsira,
– pak yndyrë,
– kubikë sheqeri.
Përgatitja:
Rrihni vezët me sheqerin dhe sheqer vaniljen, më pas hidhni vajin dhe kosin.
Përziejini të gjitha mirë, më pas shtoni miellin e situr me pluhurin për ëmbëlsira. Ngjishni brumë të butë që nuk ngjitet në gishta.
Merrni copa të vogla brumi dhe formoni një top. Rrafshoni pak me duar, më pas shtypni në mënyrë tërthore me një thikë që përdoret për lyerje buke me gjalpë.
Lyejeni çdo gurabije me yndyrë, më pas radhisni në një tepsi të veshur me letër furre dhe vendosni një kub sheqer sipër secilës gurabije.
Piqini në furrë të parangrohur në 180°C për rreth 10 – 15 minuta.
