Në historinë e lavdishme të Kosovës, emri i Muhamet Ahmetit qëndron me nder dhe krenari. Ai ishte më shumë se një dëshmitar i ngjarjeve të mëdha — ishte pjesëmarrës aktiv, vendimtar, i pandalshëm në rrugën e tij për liri, drejtësi dhe dinjitet kombëtar.
Në vitin 1990, si deputeti më i ri në Kuvendin e Kaçanikut, Muhameti ngriti zërin e një brezi të tërë që kërkonte liri. Ishte koha e shpresës, por edhe e rrezikut të madh. Megjithëse ishte i vetmi fëmijë në familje, pa vëllezër e motra, ai nuk kërkoi strehë në sigurinë personale. Zgjodhi ta vërë jetën në shërbim të atdheut.
Pas shpalljes së Kushtetutës së Kaçanikut, për shkak të presionit dhe përndjekjes nga regjimi serb, Muhameti u detyrua të emigrojë, për të mos rënë në duart e pushtetit që po shkatërronte çdo shenjë të identitetit shqiptar. Por mërgimi nuk ishte arratisje – ishte një ndalesë strategjike. Ai nuk harroi asnjë ditë vendin e tij.
Kur Ushtria Çlirimtare e Kosovës nisi të organizohej, Muhameti u kthye në Kosovë dhe iu bashkua radhëve të UÇK-së, duke treguar se dashuria për vendin ishte më e fortë se frika dhe më e madhe se jeta vetjake. Me pushkë në dorë dhe ideale në zemër, luftoi për çlirimin e Kosovës, krahas qindra djemve dhe vajzave që i dhanë jetë lirisë.
Pas përfundimit të luftës, ai nuk zgjodhi qetësinë. Rrugëtimi i tij vazhdoi në një tjetër front: arsimimin dhe edukimin e brezave të rinj. Sot, si profesor doktor në Universitetin UBT, Muhameti mbjell ditë për ditë vlera, dije dhe atdhedashuri tek studentët e Kosovës. Nga Kuvendi, në UÇK, e deri në shkencë, ai ka qenë gjithmonë aty ku e ka thirrur vendi.
Muhameti është dëshmi e gjallë se idealet nuk vdesin, ato trashëgohen. Nga një i ri i vetëm në familje, që sfidoi regjimin, në një luftëtar të lirisë dhe sot në një edukator të kombit, ai mishëron rrugëtimin e Kosovës.
Rruga e tij është rruga e vetë Kosovës – e mbushur me sakrificë, krenari dhe dritë.
Shkruan: Milaim Ahmeti
